آیا با علائم پانیک آشنایی دارید؟ حمله پانیک نوعی ترس شدید ناگهانی و لحظه‌ای است که باعث بروز واکنش‌های فیزیکی شدید می‌شود، درحالی‌که هیچ علت مشخص یا خطر واقعی وجود ندارد. این حملات می‌توانند بسیار ترسناک باشند و زمانی که روی می‌دهند فرد احساس می‌کند کنترلش را از دست داده، سکته کرده یا حتی در حال مردن است. بیشتر افراد شاید در کل عمرشان نهایت یک یا دو بار با نشانه‌ های پانیک مواجه شده باشند و بعد از مدتی با تمام شدن شرایط تنش‌زا، مشکلشان برطرف شده است. اما افرادی که مرتب دچار این حملات اضطرابی غیرمنتظره و ناگهانی شده و همیشه ترس حمله دارند مبتلا به اختلال پانیک هستند. در این مطلب قرار است درباره علایم پانیک و نشانه های حملات آن بیشتر بخوانیم، پس تا انتهای مطلب با ما باشید. اگر دچار علائم این بیماری می‌شوید، می‌توانید از طریق سایت دکترتو با دکتر روانشناس یا روانپزشک مشاوره داشته باشید.

علائم پانیک چیست؟ (نشانه های حملات پانیک چیست؟)

حمله پانیک چیه؟ حملات پانیک معمولا ناگهانی و بدون هیچگونه هشداری شروع می‌شوند و هر لحظه ممکن است بروز کنند برای مثال حین رانندگی، در مرکز خرید، وقتی در خواب ناز هستید یا وسط یک جلسه کاری. این حملات انواع مختلف زیادی دارند اما معمولا نشانه های پانیک طی چند دقیقه به اوج خود می‌رسند، و پس از آن فرد احساس خستگی زیاد خواهد داشت. از علائم پانیک می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• احساس خطر یا مرگ
• ترس از دست دادن کنترل بدن
• ضربان قلب سریع و تپش قلب
• لرزش
• تنگی نفس یا گرفتگی گلو
• لرز
• گرگرفتگی
• حالت تهوع
• گرفتگی شکم
• درد قفسه سینه
• سردرد
• سرگیجه یا ضعف
• کرختی و بی حسی دست و پاها
• احساس غیرواقعی بودن

حمله پانیک از بیماری های اعصاب و روان است. یکی از بدترین چیزها درباره حملات اضطرابی، ترس شدید از حملات بعدی است. فرد ممکن است به حدی از حملات پانیک بترسد که از انجام برخی کارها پرهیز کند.

. اولین علائم پانیک (علایم حملات پانیک)

اولین علائم پانیک که به آن علائم اختلال هراس هم می‌گویند اضطراب شدید و حس ترس جسمی مانند تپش قلب، تنگی نفس، لرزش، تنش و گرفتگی عضلانی هستند.

۲. احساس خطر

احساس خطر از شایع‌ترین نشانه‌های پانیک است که فرد مبتلا همواره احساس خطر شدیدی می‌کند و ترس از دیوانه شدن، از دست دادن کنترل یا مردن دارد. این احساس خطر باعث عصبی شدن، بیقراری یا نگرانی در فرد شده انگار که خطری در پیش است.

۳. افزایش ضربان قلب

افزایش ضربان قلب از دیگر علائم اختلال هراس است. زمانی روی می‌دهد که بدن به حالت مبارزه می‌رود. حین حملات اضطرابی بدن تلاش دارد که اکسیژن بیشتری جذب کند و به همین دلیل سریع‌تر نفس می‌کشد. به علاوه اینکه در آن لحظه بدن هورمون‌هایی مانند آدرنالین ترشح کرده که باعث افزایش ضربان قلب و ایجاد فشار به ماهیچه‌ها و عضلات بدن می‌شود. در بیشتر موارد، حمله پانیک باعث تاکی کاردی شده و ضربان قلب تا بیش از ۲۰۰ تا در هر دقیقه یا حتی بیشتر می‌رود. این تپش قلب باعث ایجاد سرگیجه و تنگی نفس می‌شود.

۴. تنگی نفس و فشار در قفسه سینه

از دیگر نشانه های پانیک حس تنگی نفس و فشار در قفسه سینه است. زمانی که شدت علائم اختلال هراس شدید باشد با تپش قلب، تنگی نفس و سایر علایم پانیک همراه می‌شود و فرد احساس می‌کند که سکته قلبی کرده و نگران است که بمیرد.

۵. درد قفسه سینه

حملات پانیک به واسطه مکانیسم‌هایی که مستقیما روی عروق کرونر تاثیر گذاشته باعث بروز درد قفسه سینه می‌شوند. فعال شدن اتونومیک و هیپرونتلاسیون حین حملات پانیک باعث اسپاسم عروق کرونر شده و به ایسکمی میوکارد و درد قفسه سینه تبدیل خواهد شد. درد قفسه سینه درد تند و تیزی است و به محض تمام شدن حمله، درد قفسه سینه هم برطرف می‌گردد.

از آنجایی که نشانه های پانیک در افراد مختلف متفاوت است نمی‌توان دقیق گفت که این درد چه زمانی برطرف می‌شود اما به طور متوسط ۱۰ دقیقه طول می‌کشد و گاهی ممکن است تا چند ساعت ادامه داشته باشد.

۶. تعریق

یکی از بارزترین علائم اختلال هراس، عرق کردن است. تقریبا همه ما در مواقعی که دچار اضطراب شدیم، تعریق را تجربه کردیم. درست همانند بیشتر نشانه ها و علائم اضطرابی، تعریق بیش از حد هم بخشی از واکنش ذاتی بدن نسبت به استرس است. البته نوع تعریق متفاوت خواهد بود و ممکن است عرق سرد کنید یا عرق گرم یا هر دو را با هم داشته باشید.

۷. گرگرفتگی

گرگرفتگی از نشانه های شایع اضطراب است که در مواقع بروز حملات اضطرابی و پانیک هم فرد ناگهان حس گرمای شدید می‌کند و حالت گرگرفتگی دارد. علت گرگرفتگی در واقع واکنش بدن برای آمادگی مقابله با خطر پیش رو است. حس گرگرفتگی ناشی از حمله پانیک باعث سرخ شدن صورت و عرق کردن کف دست‌ها و زیر بغل می‌شود.

۸. لرزش

لرزش یکی از علائم پانیک است که با بروز حملات اضطرابی در اثر واکنش بیش از حد سیستم عصبی سمپاتیک ایجاد می‌شود. همانطور که عضلات موقع پرواز یا فرار از موقعیت‌های تحریک کننده دچار فشار و تنش شده، حس لرزش در بدن می‌کنید.

بیماری دو قطبی یکی از بیماری‌های اعصاب و روان است که برای درمان آن باید به دکتر روانپزشک یا دکتر روانشناس مراجعه کنید. اگر این بیماری را به حال خود رها کنید، ممکن است عوارض آن شما را درگیر کند. همچنین درمان این بیماری می‌تواند کیفیت زندگی بیمار را چند برابر کند.

کمتر کسی را می‌‌بینید که اسم اختلال دو قطبی به گوش او نرسیده باشد. در‌عین‌حال افراد کمی درباره این اختلال روانی اطلاعات جامع و کاربردی دارند. اگر از کسی بپرسید که اختلال دوقطبی چیست، بدون شک به عباراتی چون «مودی بودن»، “افسردگی شیدایی”، «ثبات خلق نداشتن»، «افکار خودکشی داشتن»، «پر انرژی و کم انرژی بودن» و شرایط روانی و الگوهای رفتاری مشابه اشاره می‌کند.

به‌طور‌معمول کسانی که با این اختلال آشنایی اندکی دارند، از شنیدن نام آن دچار ترس می‌شوند. همچنین کسانی که علائم و نشانه‌های این اختلال روانی را در نزدیکان و آشنایان خود مشاهده می‌‌کنند، دچار اضطراب و وحشت می‌شوند. بنابراین توصیه می‌کنیم مطالب زیر را با دقت مطالعه کنید و با دید بازتر و ذهن آرام‌تر به این اختلال بپردازید.

در این مطلب از دکترتو با اختلال دو قطبی، علائم آن، علل ابتدا، مشکلات افراد مبتلا به دو قطبی و درمان دو قطبی و دیگر جنبه‌های این اختلال روانی آشنا می‌شویم. تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.

اختلال دو قطبی یا بایپولار چیست؟

بیماری دوقطبی چیست؟ اختلال دوقطبی (اختلال دو قطبی به انگلیسی Bipolar) یک اختلال روانی و یکی از

است که در گذشته به آن شیدایی افسردگی می‌گفتند. فردی که به این حالت روانی مبتلا باشد، حالات مختلفی از دوره‌های شیدایی و فرازهای احساسی (مانیا و‌ هایپومانیا) و دوره‌های افسردگی و نشیب‌های روانی (دپرسیون) را تجربه می‌کند.

هنگامی‌که شخصیت دوقطبی به علائم افسردگی دچار می‌شود، احساس ناراحتی و ناامیدی پیدا می‌کند. معمولا در این اپیزود، فرد نسبت به فعالیت‌های روتین روزمره اشتیاقی ندارد. او برای انجام فعالیت‌های جدید هم تمایلی نشان نمی‌دهد. هنگامی‌که مود و حالت روانی فرد به مانیا یا همان شیدایی تغییر می‌کند (و یا‌هایپومانیا که حالت خفیف‌تر مانیا است)، رفتارهایی پرانرژی از خود نشان‌می‌‌دهد. همچنین نسبت به بیشتر مسائل اطراف خود، اشتیاق بی‌اندازه و غیرعادی نشان‌می‌‌دهد.

البته می‌توان با یک برنامه درمانی مناسب و کاربردی، نشانه‌ها و علائم این اختلال را تخفیف داد و در ادامه بحران‌های تغییر حالات روانی را مدیریت کرد. در بیشتر موارد مبتلایان نسبت به درمان دارویی و سایکوتراپی به خوبی پاسخ می‌‌دهند و کیفیت زندگی آن‌ها به طور چشم‌گیری افزایش می‌‌یابد. این بیماری از انواع بیماری های روانی است و از آنجایی که درمان آن به‌تنهایی سخت است، توصیه می‌کنیم از مشاوره تلفنی اعصاب و روان که در سایت دکترتو فراهم‌شده استفاده کنید.

تفاوت اختلال شخصیت مرزی و دوقطبی چیست؟

تفاوت اختلال شخصیت مرزی و انواع اختلال دو قطبی این است که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی تمایل به تجربه شیدایی و افسردگی دارند، در حالی که افراد مبتلا به BPD درد عاطفی شدید و احساس پوچی، ناامیدی، خشم، ناامیدی و تنهایی را تجربه می‌کنند.

علائم اختلال دوقطبی کدامند؟

همان‌طور که می‌دانید هر بیماری و یا اختلال روانی علائم و نشانه‌های مختص به خود را دارد. برخی از نشانه های اختلال دو قطبی، جزو شکایات خود بیمار هستند. از طرفی برخی علایم اختلال دو قطبی هم توجه متخصص و یا اطرافیان بیمار را به خود جلب می‌‌کنند. در ادامه به نشانه‌های دوقطبی در حالت‌های مختلف روانی می‌‌پردازیم:

۱. علائم مانیا و هیپومانیا در یک فرد مبتلا به اختلال دوقطبی

مانیا یا شیدایی و هیپومانیا یا نیمه شیدایی دو فاز متفاوت با علائم نسبتا مشابه هستند. مانیا یا شیدایی نسبت به هیپومانیا حالت شدیدتری است و دارای علائم برجسته‌تری است. علائم اختلال افسردگی شیدایی سبب ایجاد مسائل و مشکلات جدی در زمینه کاری، تحصیلی، احساسی و روابط فرد می‌شود. مانیا می‌تواند سبب سوق دادن فرد به سمت روان‌پریشی شود و روان‌شناس را مجبور به بستری کردن بیمار در بیمارستان کند. بیماران در هر دو حالت مانیا و هیپومانیا حداقل ۳ مورد از علائم ذکر شده را دارند.

• به شکل غیرقابل کنترلی شاد، پرانرژی و هیجان‌زده هستند.
• فعالیت، انرژی و اضطراب آنها به شکل قابل توجهی افزایش می‌یابد.
• دچار حالتی به نام یوفوریا می‌شوند که عبارت است از اعتماد به نفس بیش‌از‌حد و احساس خوبی داشتن.
• احساس نیاز به خواب نمی‌کنند و دچار کم‌خوابی می‌شوند.
• به طرز عجیبی پرحرف می‌شوند.
• افکار مغشوش و پراکنده بسیاری دارند و ایده‌های بسیاری در سر آنها می‌‌گذرد.
• نمی‌توانند به خوبی تمرکز کنند و دچار حواس‌پرتی می‌شوند.
• نمی‌توانند به خوبی و عاقلانه تصمیم‌گیری کنند. به‌عنوان مثال، سرمایه‌گذاری‌های اشتباه و نادرست می‌‌کنند و یا ولخرجی‌های بی‌دلیل انجام می‌‌دهند. همچنین تصمیمات پرخطر در حیطه ارتباطات جنسی خود می‌گیرند.

۲. حالت افسردگی شدید در یک فرد با اختلال دوقطبی (افسردگی دو قطبی)

اپیزود دیپرشن ماژور یا افسردگی شدید به اندازه‌ای قوی و طوفانی است که می‌تواند در فعالیت‌های روزانه فرد اختلال ایجاد کند و کار، تحصیل و روابط او را تحت تاثیر قرار دهد. البته که انواع افسردگی متفاوت هستند. این حالت معمولاً شامل ۵ مورد و یا بیشتر از علائم زیر است:

• مود و حالت افسرده داشتن که شامل غمگین بودن، ناامید بودن، احساس پوچی و بغض داشتن است. این حالات در کودکان معمولا به شکل تحریک‌پذیر‌بودن و حساسیت شدید خود را نشان می‌‌دهد.
• بی‌تمایل بودن نسبت به همه یا اکثر فعالیت‌ها و نداشتن اشتیاق
• کاهش وزن قابل توجه یا افزایش وزن علی‌رغم رژیم غذایی. کاهش وزن در کودکان می‌تواند خود را به شکل عدم مطابقت با الگوی افزایش وزن نشان‌دهد.
• خوابیدن بیش از اندازه و یا بی‌خوابی (اینسامنیا)
• بی‌قراری یا آهستگی در انجام کارها
• خستگی مفرط و یا نداشتن انرژی برای انجام کارها و فعالیت‌های معمول
• احساس بی‌ارزش بودن و یا عذاب وجدان شدید
• عدم تمرکز و کاهش توانایی تفکر و اختلال در تصمیم‌گیری
• افکار خودکشی و یا حتی اقدام به خودکشی.

سایر ویژگی‌هایی که یک فرد مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است داشته‌باشد، شامل اضطراب و استرس، مالیخولیا و یا روان‌پریشی نیست. زمان ظهور علائم می‌تواند مختلط و یا آنی باشد. تغییر حالات می‌توانند در زمان حاملگی و یا با تغییر فصول سال رخ دهند.

۳. تفاوت علائم اختلال دوقطبی در مردان و زنان

اختلال دوقطبی در مردان و زنان تقریبا به یک اندازه مشاهده می‌شود. هرچند نشانه‌های شاخص در بیماران با جنسیت متفاوت، می‌تواند مختلف باشد. در بیشتر موارد زنان و مردان با تشخیص دوقطبی ممکن است موارد زیر را نشان دهند:

زنانی که دارای این اختلال هستند ممکن است دچار برگشت‌های مکرر حالات شوند و این به دلیل بالا و پایین شدن هورمون‌های آنان طی قاعدگی و همچنین یائسگی است. اختلال دوقطبی در زنان پیچیدگی‌های بیشتری نسبت به مردان دارد. مردانی که به دوقطبی مبتلا می‌شوند، معمولا کمتر از زنان به دنبال درمان این اختلال می‌روند و احتمال خودکشی در آن‌ها بالاتر است.

همه انسان‌ ها زیبایی را دوست دارند و برای داشتن احساس خوبی نسبت به این موضوع به دنبال انجام عمل ‌های زیبایی می‌ روند از این رو خانم‌ های زیادی هستند که نسبت به ظاهر واژن خود و لابیای خود ناراضی بوده و احساس خوبی به آن ندارند و از ظاهر آن خجالت می ‌کشند.

این روزها روش ‌های جراحی برای داشتن ظاهر بهتر در ناحیه واژن و لابیا وجود دارد و باعث افزایش اعتماد به نفس در بانوان می ‌گردد. از جمله این عمل ‌های زیبایی می‌ توان به عمل لابیاپلاستی اشاره نمود.

این عمل جزو عمل ‌های رایجی هست که در میان بانوان وجود دارد و به عنوان عمل جوانسازی و زیباسازی مورد استفاده قرار می ‌گیرد.

در عمل لابیاپلاستی لب درونی واژن که به آن مینور می ‌گویند و لب ‌های بیرونی واژن ماژور نام دارد اصلاح می ‌گردد. البته بیشترین تمرکز این عمل در لبه‌ های مینور که به عنوان نزدیک ‌ترین چین های موجود در ناحیه کلیتوریس است، می باشد و برای کم کردن میزان لابیای مینور انجام می گیرد تا در محل لابیای ماژور دچار افتادگی و آویزان نباشد.

همچنین این عمل جراحی را برای ایجاد تقارن در ناحیه لابیا انجام می ‌دهند.

عوامل چون داشتن زایمان ‌های متعدد، پیر شدن فرد و روابط جنسی زیاد باعث تغییر در ناحیه لابیا و بزرگ شدن آن می‌شود و ظاهری زشت و نامناسب به آن می دهد و موجب کم شدن میزان اعتماد به نفس در خانم ها و داشتن احساس بد نسبت به ظاهر واژن خود می‌شود.

این عمل زیبایی فوایدی چون ایجاد حس زیبایی نسبت به ظاهر واژن با داشتن ظاهر لابیایی ایده آل و بالا بردن اعتماد به نفس در خانم ها را به همراه دارد.

لابیاپلاستی و افزایش اعتماد به نفس بانوان

انجام دادن عمل لابیاپلاستی به صورت غیر مستقیم بر روابط جنسی بانوان تاثیر می‌ گذارد. بانوان زیادی هستند که به خاطر ظاهر لابیای خود، اعتماد به نفس لازم را برای داشتن روابط جنسی از دست داده اند و نسبت به ظاهر واژن خود رضایت کافی ندارند، از این رو در روابط جنسی ضعیف عمل می‌ کنند.

با انجام دادن جراحی لابیاپلاستی ظاهر واژن بهبود پیدا کرده و زیباتر می‌شود و موجب بالا رفتن اعتماد به نفس در خانم‌ ها می‌ گردد از این رو به صورت غیر مستقیم بر میل جنسی آنها نیز تاثیر می گذارد. آمار گرفته شده خانم‌ های زیادی بعد از انجام لابیاپلاستی اعلام کردند که میزان تمایل آنها به برقراری روابط جنسی بعد از انجام این جراحی بیشتر شده و روابط لذت بخش‌تر را تجربه کرده اند.

البته توصیه پزشکان بر این است که در صورتی این عمل جراحی را انجام بدهید که دارای میزان شلی زیادی در ناحیه لابیا باشید و یا میزان اندازه لابیا بسیار بزرگ باشد.

معمولاً هدف از انجام این عمل جراحی داشتن احساس رضایت نسبت به خود و زیباتر شدن است و کمتر جنبه درمانی دارد.

مزایای انجام لابیاپلاستی

لابیاپلاستی را با دو هدف درمانی و زیبایی مورد استفاده قرار می دهند:

از لحاظ درمانی

در ابتدا این عمل جراحی را به عنوان عملی برای درمان مورد استفاده قرار دادند و جهت از بین بردن مشکلات در بانوانی که لابی ‌های بزرگ داشتند مورد استفاده قرار می گرفت. از جمله مزایای درمانی این روش جراحی می توان به موارد زیر اشاره نمود:

امکان خارج شدن ترشحات واژن مهیا می‌شود.

ترشحات موجود در واژن باعث ایجاد طراوت و تازگی واژن شده همچنین آلودگی ‌های موجود در ناحیه واژن را با خود حل کرده و خارج می کنند.‌ لابیای بزرگ باعث جلوگیری از خارج شدن این ترشحات شده و عدم خروج آنها باعث ایجاد عفونت در فرد می‌ گردد. با انجام عمل لابیاپلاستی این شرایط در خانم ها بهبود پیدا می کند‌.

باعث آسان تر شدن بهداشت در ناحیه ی تناسلی فرد میشود.

زمانی که لابیا فرم بدی داشته باشد و بزرگ باشد باعث ایجاد سوزش در فرد و همچنین خارش در ناحیه ی واژن وی می گردد زیرا به دلیل این فرم نامناسب ایجاد بهداشت در آن ناحیه با مشکل مواجه می‌شود و با انجام این عمل این مشکل برطرف می گردد.

باعث ساییده نشدن لبه های موجود در ناحیه ی مینور در حین رابطه ی جنسی می گردد.

با انجام دادن عمل جراحی لابیاپلاستی از سائیدگی لابیای مینور در هنگام رابطه جنسی جلوگیری می‌شود زیرا زمانی که این ساییدگی ایجاد می‌شود باعث ایجاد ناراحتی در فرد شده و در بعضی از مواقع نیز زخم ‌هایی را ایجاد می ‌کند.

باعث راحت تر شدن ورزش ‌های هوازی می‌ گردد.

با ایجاد اصلاح در ناحیه لابیای مینور ورزش‌ های هوازی چون دویدن، سوار کاری و پیاده‌روی راحت تر انجام می گیرد. بزرگ بودن لابیای مینور باعث ایجاد اختلال در انجام این ورزش‌ ها شده و زخم ‌هایی را در بانوان ایجاد می ‌کند.

بهتر شدن رابطه زناشویی را به همراه دارد.

از مزایای دیگری که این عمل جراحی به همراه دارد بهبود رابطه زناشویی در بانوان می ‌باشد.

از لحاظ زیبایی

امکان استفاده کردن از شلوارهای تنگ و مایو بیکینی برای بانوان فراهم می‌شود.

زمانی که لابیای مینور بزرگ باشد بانوان در استفاده از شلوارهای تنگ و استفاده از مایو و بیکینی با مشکل مواجه می‌شود و حتی یک سری از بانوان مشخص شدن حجم لابیای آنها از طریق لباسشان، ایجاد ناراحتی در آنها را به همراه دارد و موجب کم شدن اعتماد به نفس آنها می گردد.

برای اینکه این مشکل را رفع کنند به سمت انجام عمل لابیاپلاستی روی می ‌آورند.

باعث متقارن شدن لبه‌ های لابیا در واژن می‌ گردد.

گاهی عدم تقارن به اندازه‌ ای است که باعث ایجاد ظاهری زشت در واژن می‌شود و اعتماد به نفس افراد را کاهش می دهد. از این رو برای رفع عدم تقارنی عمل لابیاپلاستی را انجام می ‌دهند.

باعث افزایش اعتماد به نفس بانوان می‌شود.

زیبایی از فاکتورهای بسیار مهمی است که وجود آن اعتماد به نفس بانوان را به همراه دارد و با اعتماد به نفس بانوان رابطه مستقیم دارد.

تاثیر لابیاپلاستی بر افزایش میل جنسی بانوان

از جمله موارد مهمی که بانوان را به سمت انجام عمل لابیاپلاستی هدایت می کند می ‌توان موارد زیر عنوان نمود:

1. برای بهتر شدن ظاهر واژن از این عمل جراحی استفاده می‌کنند.
2. برای ایجاد تقارن در لابیا هایی که نا متقارن هستند از این عمل جراحی استفاده می‌شود.
3. اصلاح کردن فرم لابیا ها در افرادی که ظاهر لابیا در آنها باعث تاثیر در میزان میل جنسی آنها می گردد.
4. برداشتن پوست ‌های اضافی که در ناحیه کلاهک کلیتوریس قرار دارد و میزان میل جنسی را کاهش داده است. با توجه به مواردی که عنوان کردیم لابیاپلاستی به صورت مستقیم و به صورت غیر مستقیم روی میز و میل جنسی بانوان تاثیر می‌ گذارد.

اگر متوجه شدید که "آیا باید به روانپزشک مراجعه کنم؟" به احتمال زیاد علائم ناراحت کننده ای را تجربه می کنید یا با موقعیتی سخت برخورد می کنید که در توانایی شما برای زندگی آنطور که می خواهید اختلال ایجاد می کند.

تصمیم گیری در مورد اینکه آیا باید به روانپزشک مراجعه کنید یا نه، می تواند قدم بزرگی به نظر برسد. ممکن است بدانید که می توانید از حمایت سلامت روان استفاده کنید اما مطمئن نیستید که آیا روانپزشک برای شما مناسب است یا خیر. حتی ممکن است در مورد انواع علائم و شرایطی که واجد شرایط درمان روانپزشکی هستند، تصورات قبلی داشته باشید.

در حقیقت، روانپزشکان به افرادی که انواع مختلف ناراحتی های روانی را تجربه می کنند، کمک می کنند. انواع مختلفی از مسائل مربوط به سلامت روان وجود دارد - از اختلالات اضطرابی و افسردگی گرفته تا OCD و اختلالات خوردن. علائم این بیماری ها می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و حتی می تواند از نظر شدت متفاوت باشد.

در اینجا به هفت مورد از رایج ترین دلایل مراجعه به روانپزشک اشاره می کنیم. اگرچه فهرست کاملی نیست، اما باید موقعیت‌هایی را که ممکن است شما را وادار به جستجوی حمایت روان‌پزشکی کند، به شما بدهد.

1. اضطراب یا نگرانی بیش از حد

عصبی بودن قبل از مصاحبه شغلی یا یک جلسه مهم طبیعی و سالم است. اما اضطراب زمانی می تواند به یک مشکل تبدیل شود که کارهای روزمره را دشوار کند و از بین نرود. اضطراب بالینی با ترس، نگرانی و بی قراری مداوم در مواقعی که خواسته یا ضروری نیست تعریف می شود.

روانپزشکان اغلب اضطراب را با گفتگو درمانی، دارو درمانی یا ترکیبی از این دو درمان می کنند. گاهی اوقات اضطراب می تواند با گذشت زمان بدتر شود، بنابراین در صورت نیاز به حمایت، با روانپزشک تماس بگیرید.

2. افسردگی

افسردگی یک اختلال خلقی بسیار شایع است که با احساس غم و اندوه مداوم، تحریک پذیری و ناامیدی مشخص می شود. افراد بدون افسردگی نیز می توانند این احساسات را تجربه کنند، اما افسردگی معمولا زمانی تشخیص داده می شود که این علائم در زندگی روزمره تداخل داشته باشد و حداقل دو هفته طول بکشد.

بسیاری از افراد مبتلا به افسردگی به دنبال کمک نمی‌روند، زیرا احساس ناامیدی و خودارزش پایین، تصور آینده‌ای روشن‌تر و برداشتن اولین قدم را دشوار می‌سازد. اما اگر بتوانید سلامت روان خود را در اولویت قرار دهید و قرار ملاقات بگذارید، می توانید به بسیاری از مشتریان Thriveworks بپیوندید که کیفیت زندگی خود را پس از کار با روانپزشک بهبود بخشیده اند.

3. مشکلات تطبیق با تغییرات زندگی

تنها عامل ثابت در زندگی تغییر است. با این حال، پیمایش برخی تغییرات می تواند فوق العاده دشوار باشد. اخراج شدن از یک شغل، از دست دادن یکی از عزیزان یا نقل مکان به یک شهر جدید می تواند باعث ایجاد استرس کافی برای ایجاد اختلال در مکانیسم های معمول مقابله شود.

اگر یک تغییر عمده در زندگی باعث اضطراب شدید، سردرد، از دست دادن خواب، خستگی یا علائم دیگر شود، ممکن است از کار با روانپزشک سود ببرید. روانپزشکان می توانند به شما کمک کنند تا مکانیسم های مقابله ای جدید و تکنیک های کاهش استرس را برای تغییر و پیشبرد زندگی خود ایجاد کنید.

4. فوبیا

ترس از چیزهایی مانند عنکبوت، مار، ارتفاع یا سخنرانی در جمع کاملا طبیعی و طبیعی است. با این حال، فوبیا یک واکنش بیش از حد به منبع ترس شما است که در زندگی روزمره شما اختلال ایجاد می کند.

افراد مبتلا به فوبیا اغلب می دانند که ترس آنها بیش از حد یا غیرمنطقی است اما قادر به تغییر واکنش های خود نیستند. روانپزشکان می توانند با شما همکاری کنند تا مشخص کنند فوبیا از کجا می آید و یک برنامه درمانی برای کاهش تأثیر آن بر زندگی شما ایجاد کنند.

5. اعتیاد یا سوء مصرف مواد

سوء مصرف مواد یا اعتیاد می تواند نشانه ای از یک موضوع عمیق تر باشد. کنار آمدن با احساسات دشوار می تواند افراد را به آرامش در الکل، غذا، مواد مخدر یا مواد دیگر سوق دهد.

اعتیاد معمولاً زمانی تشخیص داده می شود که فرد قادر به کنترل مصرف چیزی نباشد، علیرغم آسیبی که ایجاد می کند. برخی از روانپزشکان در درمان اعتیاد با استفاده از گفتگو درمانی، دارو درمانی و سایر روش های درمانی برای کمک به افراد در تغییر عادات خود تخصص دارند.

6. نوسانات خلقی غیر قابل توضیح

همه ما بالا و پایین های طبیعی را در زندگی تجربه می کنیم، اما نوسانات خلقی غیر قابل توضیح می تواند نشانه ای از یک بیماری روانی زمینه ای باشد. به عنوان مثال، اختلال دوقطبی، یک اختلال روانی است که در کنار تغییراتی در خواب، انرژی و رفتار باعث خلق و خوی شدید و پایین می شود.

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است دوره‌هایی داشته باشند که احساس شادی و انرژی زیادی داشته باشند و دوره‌هایی که در آن احساس غمگینی و خستگی می‌کنند. بین این دوره های خلق و خوی بالا و پایین، ممکن است احساس نسبتا طبیعی داشته باشند.

بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی از طریق درمان یا داروها، مانند تثبیت کننده های خلق و خو و داروهای ضد افسردگی، تسکین می یابند. روانپزشکان می توانند برنامه درمانی مناسب را برای کمک به مدیریت علائم خود بیابند.

7. افکار خودکشی

برخی از افراد هنگام گذراندن دوره های پریشانی شدید در زندگی، افکار خودکشی یا افکار آسیب رساندن به خود را تجربه می کنند. دیگران ممکن است آنها را به عنوان بخشی از یک دوره افسردگی تجربه کنند و ممکن است نتوانند دلیل خاصی برای آن افکار مشخص کنند.