بیشتر بچه‌ها در دوره‌هایی از زندگی‌شان خجالتی هستند اما بعضی دیگر تحت تاثیر منفی خجالتی بودنشان قرار می‌گیرند. بعضی کودکان خجالتی با رسیدن به سن بلوغ خجالتشان را کنار می‌گذارند اما بیشتر این بچه‌ها تبدیل به بزرگسالان خجالتی می‌شوند. در مواردی که میزان خجالتی بودن کمتر است، والدین می‌توانند به کودک کمک کنند اما اگر خجالت کودک زندگی روزمره‌اش را تحت تاثیر قرار داده یا کودک مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال اضطراب جدایی و اختلال اضطراب فراگیر است لازم است از روانشناس کودک کمک بگیرند.

تاثیرات منفی خجالتی بودن کودک

خجالتی بودن بیش از حد، زندگی کودک را از چند لحاظ تحت تاثیر قرار می‌دهد. از جمله:

1. اجازه نمی‌دهد کودک مهارت‌های اجتماعی را تمرین کند و آنها را در خود پرورش دهد.

2. باعث می‌شود کودک دوستان کمتری داشته باشد.

3. باعث اجتناب کودک از فعالیت‌های مفرح که نیاز به برقراری ارتباط با دیگران دارد، می‌شود. فعالیت‌هایی مثل ورزش، موسیقی، رقص و نمایش.

4. حس تنهایی، انزوا و بی‌اهمیت بودن به کودک دست می‌‌دهد و اعتماد به نفس او پایین می‌آید.

5. کودک نمی‌تواند توانمندی‌های بالقوه‌اش را شکوفا کند چون از قضاوت شدن توسط دیگران می‌ترسد.

6. کودکان خجالتی معمولا سطح اضطراب بالایی دارند.

7. کودک نشانه‌های جسمانی شرم‌آوری مثل قرمز شدن پوست صورت و لرزیدن صدا را تجربه می‌کند.

جنبه های مثبت خجالتی بودن کودک

خجالتی بودن کودک همیشه هم ویژگی بد و نامطلوبی نیست؛ این ویژگی به همراه خود صفات دیگری را هم می‌آورد که مثبت و مطلوب هستند. مانند:

1. عملکرد خوب در مدرسه

2. اجتناب از رفتارهای دردسرزا

3. گوش دادن فعال به دیگران

4. راحت بودن مراقبت از آنها

علت خجالتی بودن کودک

معمولا چند عامل در کنار هم باعث رفتارهای خجالتی کودک می‌شوند بر این اساس برخی از دلایل احتمالی خجالتی بودن شامل موارد زیر است:

ژنتیک: بعضی جنبه‌های شخصیت ناشی از عوامل ژنیتیکی و اکتسابی هستند.

شخصیت: احتمال زیادی وجود دارد که بچه‌های احساساتی و حساس، خجالتی هم باشند.

رفتار آموخته شده: بچه‌ها رفتارهای افرادی که الگوی آنها هستند را یاد می‌گیرند و تقلید می‌کنند. والدینی که خودشان خجالتی هستند، این رفتارها را به فرزندانشان "آموزش" می‌دهند.

روابط خانوادگی: بچه‌هایی که احساس دلبستگی ایمن با والدینشان ندارند، یا مراقبانی با رفتارهای متضاد دارند، دچار اضطراب شده و ممکن است رفتارهای خجالتی از خود بروز دهند. والدین بیش‌حمایتگر هم حس ناامنی و ترس در موقعیت‌های جدید را به کودک القا می‌کنند که باعث خجالتی بودن کودک می‌شود.

فقدان تعامل اجتماعی: کودکانی که در سال‌های اولیه زندگی خود با افراد کمی تعامل داشته‌اند، وقتی بزرگ‌تر شدند به سختی می‌توانند مهارت‌های اجتماعی برای تعامل را افراد جدید را یاد بگیرند به همین دلیل خجالتی بودن در آنها تقویت می‌شود.

انتقاد شدید: بچه‌هایی که توسط افراد مهم زندگی‌شان مثل پدر، مادر، خواهر، برادر یا افراد فامیل و دوستان مورد انتقاد شدید یا سوءرفتار قرار می‌گیرند تمایل به گوشه‌گیری و رفتارهای خجالتی دارند.

ترس از شکست: بچه‌هایی که مکررا به سمت انجام کارهایی فراتر توانایی‌شان سوق داده شده‌اند و نتوانسته‌اند آن کار را با موفقیت انجام دهند، از شکست خوردن می‌ترسند و این ترس را در قالب خجالت نشان می‌دهند.

https://drmonafalsafi.blogsky.com/1401/12/04/post-69/